Devil's soul II - Bastien

Przed wami nowy rozdział naszego opowiadania. Chiyeko ma co do niego mieszane uczucia może dlatego, że długo się pisał, za co bardzo przepraszamy. Mimo wszystko mamy nadzieję, że wam się spodoba i zachęci do dalszego śledzenia naszych wypocin.

_________________________________________________________________

Otworzyłem na oścież wielkie, szklane drzwi prowadzące na taras. Wzdychając, oparłem się o balustradę, na której położyłem kieliszek z czerwonym płynem. Wplątałem palce we włosy, patrząc smutnym, tęsknym wzrokiem na rozciągający się przede mną widok.

Tourville. Miasto wież. A na wieżach kosy. Stada małych, czarnych ptaszków, których żółte dzioby widzę nawet z oddali. Uśmiechnąłem się, przywołując do mych myśli herb wiszący nad moim łóżkiem, nad moim tronem, nawet w toalecie. Czarne skrzydła kosa rozpostarte na tle słońca. Słońce miało oznaczać nowy początek, oświecenie, a kos był oznaką tego miejsca.
Gdy rebeliancie oddzielili się od Królestwa Płomienia znaleźli ogromną polanę, na której jedynym dźwiękiem był trel małych, czarnych ptaszków. Rozbili obóz, a jeden z mężczyzn nie mogąc spać wybrał się na spacer i zaczął śpiewać. Według legend jego głos był tak piękny, że śpiące kosy zaczęły podążać za nim w milczeniu, a gdy karawana ruszyła dalej w stronę rozległych równin dawnej Afryki one porzuciły swój dom i osiedliły się wraz z rebeliantami na jednej z suchych, bezdrzewnych pustyń. Wieże zaczęły powstawać po to, by zastąpić im drzewa i stąd też nazwa miasta.

Upiłem z kieliszka łyk słodkiego płynu i śledziłem wzrokiem główny plac Tourville, na który wychodził mój taras. Staroświeckie kramy i nowoczesne sklepy tworzyły dziwną, lecz przyjemną dla oka mieszankę. Gotyckie wieże sąsiadowały z drapaczami chmur. Stolica Nouvel Espoir była jedynym miastem, na którym nie odcisnęło się piętno bratobójczej wojny. A ja byłem jej władcą.

-Panie? - usłyszałem z pokoju i odwróciłem, opierając plecami o balustradę. W drzwiach stał smukły chłopak, którego usta wykrzywiły się w lekkim, pożądliwym uśmiechu. Może uśmiech tan ćwiczony był przez lata, a może młody żigolo miał wrodzony talent. Długie, proste blond włosy spływały po obu stronach jego głowy, a w połączeniu z bladą cerą i czarnymi jak węgle oczami wyglądał wręcz upiornie. Jego szczupłe ciało okryte było tylko białą koszulą zapiętą krzywo i niezgrabnie na parę guzików. Podszedłem do chłopaka i łapiąc go za kark, zatopiłem swoje usta w tych jego. Mruknął, wsuwając palce pod moją koszulę i ostrymi pazurami kalecząc delikatnie moją skórę. Szybko wciągnąłem go do pokoju i rzuciłem na łóżko. Jego oczy płonęły srebrzystym blaskiem, lekko rozwarte usta co chwilę zwilżane były przez zwinny język, a podwinięta koszula odsłoniła przyrodzenie mężczyzny, które naprężone, drgało delikatnie. Klęknąłem nad nim, rozpinając swoje niedawno założone spodnie.

-Ile jeszcze masz czasu? - zapytałem, rozpinając guziki jego koszuli i pieszcząc językiem twarde sutki. Blondyn jęknął cicho, wyginając się do tyłu i zaśmiał pod nosem.

-Jakieś dwadzieścia minut. - powiedział, wsuwając palce między moje czarne jak smoła włosy.

-Wystarczy. - stwierdziłem, delikatnie pieszcząc językiem rozpalony członek chłopaka. Ten szarpnął się niekontrolowanie, a z jego gardła wydobył się namiętny jęk. Uśmiechnąłem się pod nosem i zakładając jego nogi na ramiona, delikatnie dłonią pieściłem jego przyrodzenie, a palcami drugiej rozciągałem jego ciasne wnętrze. Zacisnął dłonie na pościeli, jęcząc co chwile. Z uśmiechem na twarzy wycelowałem członkiem pomiędzy jędrne półkule. Krzyknął krótko, podnosząc się i oplatając moją szyję ramionami. Nasze usta znów połączyły się w namiętnym pocałunku, a ruchy stały się rytmiczne, ale i gwałtowne. Delikatnie pieściłem jego sztywną męskość, utrzymując go na granicy orgazmu. W rozkosznym szaleństwie wbił w moje ramie swoje ostre kły. Jęknąłem z bólu, jednak nie protestowałem, wciąż poruszając się szybko w jego ciasnym wnętrzu.

-Bastien. - szepnął chłopak niemal błagalnie, a ja przyspieszyłem ruchy swojej dłoni pozwalając mu na wytrysk. Sam doszedłem chwilę później, a moja sperma rozlała się w jego ciasnym wnętrzu. Padł na łóżko, drżąc lekko i oddychając głęboko, jak gdyby chciał pochłonąć całe powietrze znajdujące się w pomieszczeniu. Lekko spocone ciało, rozłożone w pociągającej pozie na łóżku, nadal mnie podniecało. Zaśmiałem się i zarzuciłem na chłopaka starmoszone przez nas prześcieradło.

-Idź już, bo cię potem nie wypuszczę. - powiedziałem, wstając z łóżka i ubierając się po raz drugi tego ranka. Chłopak zaśmiał się spod prześcieradła i po chwili wstał również, owinięty w materiał.

-Nie myślałeś kiedyś nad karierą pana do towarzystwa? - mówiąc to, zniknął bezszelestnie za białymi, rozsuwanymi drzwiami prowadzącymi do łazienki. Zaśmiałem się, związując włosy na karku i opierając się o ścianie przy oknie. Wyszedł z toalety ubrany w obcisłe, czarne spodnie i luźną szarą koszulkę bez rękawów. Na nogach miał szare trampki, a włosy związał w luźny warkocz sięgający mu za łopatki.

-Mam  przyjść wieczorem? - zapytał odwracając się w drzwiach.

-Wieczorem już mnie tu nie będzie. - powiedziałem, spoglądając na niego w szybie, a po chwili przenosząc wzrok na jedną z najwyższych wież Tourville. Wyszedł bez słowa, a ja zdałem sobie sprawę, że nawet nie zapytałem go o imię.

* * *

Gallowhill było to dziwne pole bitwy. Na pozór spokojna przestrzeń, zniszczona wybuchem bomby nuklearnej, pełna była niewidzialnych żołnierzy. Przypominało to trochę pewnego rodzaju igrzyska. A cel był jeden. Zabić. Nie ważne za jaką cenę. Baza naszych wojsk znajdowała się w największym kraterze, którego średnica miała długość pół kilometra. Nad kraterem rozciągało się pole magnetyczne. Do tej pory niezniszczalne, za to niszczące wszystko na swojej drodze.

Pociąg mknący z niemal świetlną prędkością w końcu wyłonił się z ziemi i stanął pośrodku kompleksu. Wysiadłem, mrużąc oczy przed słońcem. Na wąskiej platformie czekał na mnie komitet powitalny składający się z dwóch osób. Uśmiechnąłem się, nie musząc przynajmniej zaganiać do pracy całego plutonu.

-Witam, panie. - skłonił się starszy mężczyzna, którego białe włosy lśniły w promieniach słońca. Miał na sobie czarny, długi płaszcz, który powiewał na wietrze, a pod nim zieloną luźną koszulę, spod której wystawały proste, czarne spodnie, rozszerzające się od połowy łydki. Cały ubiór wieńczyły masywne, wojskowe buty oraz ponad półmetrowy pistolet u jego pasa. Zastanawiałem się przez chwilę czy nie gotuje się w tych ubraniach, ale w końcu odpowiedziałem na jego powitanie skromnym uśmiechem. Za nim stał rudowłosy żołnierz ubrany w morowe spodnie i szary podkoszulek. Zasalutował mi, a ja odpowiedziałem skinieniem głowy.

-Witam. - powiedziałem oszczędnie, rozglądając po surowych budynkach w brunatnych kolorach krajobrazu. Gdzieś z oddali słyszałem równomierne wystrzały oraz pracę silników.

-Jestem Gerald Flouve. Dowódca tego kompleksu. - przedstawił się białowłosy mężczyzna.

-Czym żeś zawinił? - zapytałem z nieskrywana ironią w głosie. Mężczyzna udał, że nie dosłyszał mojego pytania i po chwili wskazał na rudowłosego żołnierza.

-Rodrick zaprowadzi cię do apartamentu.

-Macie tutaj apartament? Dlaczego nie przerobicie go w takim razie na szpital. - spojrzałem ostro na białowłosego mężczyznę. Ten uśmiechnął się w sposób w jaki dziadek uśmiecha się do głupiutkiego dziecka i odpowiedział:

-Tutaj rzadko widuje się rannych.

Zmrużyłem oczy, nie komentując jego wypowiedzi, i podążyłem za Rodrickiem.

-Gdzie mieszkasz? - zapytałem chłopaka, który zarumienił się lekko, zapewne z powodu mojej bezpośredniość.

-W jednym z baraków. Mieszamy tam niemal w setkę. - odpowiedział cicho, skręcając w wąską alejkę pomiędzy dwoma wysokimi budynkami.

-Polecisz mi sześciu dobrych ludzi? Z tobą włącznie? - zapytałem, zerkając kontem oka na reakcje chłopaka. Znów zarumienił się nieznacznie. Brunatne piegi stały się bardziej widoczne, a malinowe usta przygryzione zostały przez śnieżnobiałe, krótkie kiełki.

-Ale ja nie jestem nikim... - zaczął, lecz położyłem mu dłoń na ramieniu. Zatrzymaliśmy się na niewielkim dziedzińcu, na którego zapewne została rzucona wyciszająca bariera. Nie słyszałem już wystrzałów i silników. Delikatnie pogładziłem policzek chłopaka, uśmiechając się pod nosem. Rozejrzałem się po miejscu, w którym się znajdowaliśmy. Wąska uliczka wprowadziła nas wschodnią pierzeją na kwadratowy plac. Na każdej z pozostałych trzech ścian znajdowały się duże, wykonane ze mlecznego szkła drzwi. Na środku stał pomnik kosa, otoczony okręgiem z ławek.

-To tutaj? - zapytałem patrząc w stalowe oczy żołnierza.

-Tam. - wskazał na drzwi znajdujące się na północnej ścianie placu.

-Marnotrawstwo miejsca. - mruknąłem, lecz po chwili spojrzałem na chłopaka - Rodrick, tak?

Skinął delikatnie głową.

-Chór?

-Nieokreślony.

-Imię?

-On.

-Sługa Lucyfera? - rudowłosy skinął głową - Czemu nie szukasz swego pana?

-Lucyfera? Ten kto posiada Lucyfera musi być albo szalony albo martwy. - powiedział chłopak, uśmiechając się pod nosem nieco nostalgicznie.

-A jednak twojego diabła kusi, by go odnaleźć. - szepnąłem, przejechawszy palcem po opalonej skórze chłopca.

-A ty? - zapytał, nieruchomiejąc nagle - To znaczy.. - zmieszał się, spuszczając wzrok i rumieniąc soczyście.

-Może być 'ty'. - szepnąłem, nachylając się nad jego uchem i owiewając je ciepłym oddechem. Delikatnie uniosłem jego głowę, wyciągając przed siebie drugą dłoń, wnętrzem do góry. Po chwili moje palce zaczęły płonąć, posyłając w, i tak gorące powietrze, nieliczne iskry. - Raum. Trony.

-Raum dowodzi 30 legionami duchów, a ty chcesz tylko 6 żołnierzy? - zapytał Rodrick, patrząc na mnie niemal zadziornie. Uśmiechnąłem się, zaciskając dłoń, a płomień znikł.

-6 niezwykle utalentowanych, pojętnych i czarujących żołnierzy.

-Nie są to standartowe wymogi zwykłego dowódcy. - stwierdził rudzielec z uśmiechem.

-Nie jestem zwykłym dowódca.

* * *

Przede mną stanął krótki rządek mężczyzn. Rodrick wyszedł przed szereg i zasalutował, wyprężając się po żołniersku. Odpowiedziałem oszczędnym skinieniem głowy.

-Mycah. - powiedział wskazując na stojącego po lewej młodzieńca. Jasnoszare, niemal białe oczy zdawały się być ślepe, jednak śledziły dyskretnie ruchy mięśni mojej twarzy. Czarne, skudlone włosy częściowo zakrywały źrenice, a wąskie, blade usta nie wyrażały żadnych emocji. Mimo wszystko w twarzy mężczyzny było coś co nie pozwalało oderwać od niego wzroku. Z zamyślenia wyrwał mnie głos rudowłosego.

-Jory. - był to wysoki, postawny mężczyzna. Lekki zarost okalający jego opaloną twarz dodawał mu lat, jednak bardziej widoczną oznaką wieku były zmęczone, stalowe oczy. Jego włosy miały nieokreślony kolor. Gdzieniegdzie przybierały barwę płynnej czekolady, a  w innych miejscach złociły się blondem.

-Nie wiem czy jestem czarujący, ale znam się na swoim fachu. - powiedział szorstkim głosem, gdy przyglądałem mu się przez dłuższą chwilę.

-I to się liczy. - powiedziałem z lekkim uśmiechem, przenosząc spojrzenie na następną osobę. Był to średniego wzrostu, strasznie chudy chłopak, którego srebrzyste włosy spływały po plecach, kończąc się w połowie ud. Kolor źrenic przywodził na myśl płynne srebro, a malinowe usta kusiły wciąż przygryzane przez rządek białych zębów.

-To Lin. - powiedział Rodrick, a ja szybko oderwałem wzrok od smukłych ud chłopca łaskotanych delikatnie przez końcówki włosów. Miał na sobie szary podkoszulek bez rękawów i krótkie, czarne spodnie, do pasa których przytroczono około trzydziestu sztyletów.

-Farid. - powiedział, przedstawiając ostatniego mężczyznę. Śniada cera, czarne jak węgiel oczy i brunatne włosy. Zza ucha ciągnęła się brzydka, postrzępiona blizna, która kończyła się paskudnie na samym środku policzka. Jednocześnie przerażała i intrygowała połączona z widocznym w oczach szaleństwem Ludzi Pustyni. Spod piaskowej tuniki wynurzały się luźne, brązowe spodnie, u pasa których zwisał ciężki karabin maszynowy obwodem przewyższający udo żołnierza.

Przejechałem jeszcze raz wzrokiem po mężczyznach.

-Miało być sześciu. - zauważyłem, spoglądając pytająco na Rodricka. Ten uśmiechnął się lekko i spojrzał do góry. Również zwróciłem tam wzrok.

Wcześniej jej nie zauważyłem. Siedziała na daszku nad drzwiami mojego apartamentu, skulona ale zupełnie zrelaksowana. Krótkie włosy koloru piasku związała na karku w kitkę, a usta uśmiechały się zadziornie, kiedy zeskoczyła na ziemie.

-Uprzedzam tylko, że nie będę brała udziału w waszych grupowych orgiach. - powiedziała, patrząc na mnie smutnymi oczyma, niemal tak zmęczonymi jak oczy Jory'ego. Mężczyźni uśmiechnęli się zgodnie pod nosem.

-Tanja. - przedstawiła się, wyciągając do mnie dłoń, którą uścisnąłem mocno.

* * *

Otworzyłem powoli oczy, starając się oddychać równo, jak na śpiącego przystało. Byłem pewien, że nie wszyscy spali, a sztukę udawania uśpionych opanowaną mieli w przeciwieństwie do mnie do perfekcji. Rozejrzałem się powoli po pokoju, który oświetlony był przez srebrne światło księżyca. Pierwszego zauważyłem Farida, którego blada blizna błyszczała nienaturalnie, zapewne zadana demonim ostrzem Czerwonych. Spał na fotelu. Chwilę obserwowałem jego sylwetkę, upewniając się, że śpi. Od samego początku nie powiedział ani słowa. Zresztą tak jak Lin i Mycah, ale to w oczach Farida chwilami dostrzegałem nieopanowaną chęć mordu. Obróciłem głowę, zauważając Jory'ego, który chrapał cicho, leżąc z głową na mokrym od alkoholu stole. Nie musiałem zastanawiać się czy na pewno śpi. Obok mnie, na szerokim łóżku, leżał Rodrick. Przejechałem delikatnie dłonią po jego płomiennych włosach. Mruknął i przewrócił się na plecy, ukazując delikatnie umięśniony tors, który opadał i wznosił się równomiernie. Tylko Lin i Mycah zajęli przygotowane przeze mnie miejsca. Trzy piętrowe łóżka stały po przeciwległej stronie pokoju. Mycah zajął miejsce na górnym posłaniu w samym rogu. Zapewne chciał się upewnić, że nikt nie zaatakuje go w nocy od tyłu. Wiedziałem, że jeśli ktoś nie spał, to zapewne był to on, więc nie przyglądałem mu się, nie chcąc znów spojrzeć w jego niemal białe oczy. Lin zajął dolne miejsce na środkowym łóżku. Centralnie na przeciwko mnie. Ześlizgnąłem się z łóżka, podchodząc do jego posłania. Srebrzyste włosy lśniły w księżycowym świetle jak blizna Farida, a malinowe usta pozostały rozkosznie uchylone. Wsunąłem palce we włosy chłopaka, przeczesując je do samego końca. Westchnął cicho przez sen, ale po chwili otworzył srebrzyste oczy, wcale nie tak, jak na przebudzoną osobę przystało. Spojrzał na mnie, przekrzywiając lekko głowę i podnosząc się na łokciach. Spokojne oddechy śpiących żołnierzy drgały w powietrzu. Po chwili poczułem jak czyjeś ręce oplatają mnie od tyłu i już wiedziałem, że to pułapka. Zwinne dłonie wślizgnęły się pod moją koszulę, a ja delikatnie odchyliłem głowę do tyłu. Hebanowa czupryna przysłaniała trupie oczy, za co byłem jej w tym momencie wdzięczny. Lin, uśmiechając się upiornie, objął mnie za kark, i delektując się moimi wargami, uraczył mnie niewinnym pocałunkiem. Zaraz potem zostałem brutalnie ściągnięty na łóżko. Usta bruneta krążyły po moich plecach, zaznaczając językiem linię mojego kręgosłupa, obdarzając kark drobnymi pocałunkami i masując sztywne ramiona. Lin nie pozostawał gorszy. Delikatnie zaznaczał opuszkami palców każdy mięsień mojej twarzy, przejechał językiem po szyi, obojczykach i obcałowując cały tors pocałunkami niczym muśnięcia motyla, palcami zaczął pieścić moje sutki. Moje ciało drżało delikatnie, nie wiedząc z której strony oczekiwać pieszczoty. Ciała mężczyzn w srebrzystym świetle księżyca wydawały się niemal eteryczne, nieistniejące. Lin poprowadził opuszki swoich palców po moich żebrach i zahaczył o krawędź spodni. Wciągnąłem głęboko powietrze, łapiąc jego twarz w dłonie i długo całując. Mycah tymczasem powoli zdejmował moje spodnie, szczypiąc rozgrzaną skórę. Przewrócił mnie na plecy. Uśmiechnąłem się szeroko, widząc podchodzącego od tyłu Rodricka. Ramionami oplótł  Mycah'e i okręcił go w swoją stronę. Delikatne usta rudowłosego sięgnęły warg bruneta. Tamten uśmiechnął się drapieżnie i oparł chłopaka o ścianę, obdarzając go pocałunkiem w akompaniamencie rozkosznych jęków Rodricka. Wstałem, chcąc do nich podejść, ale w tym samym momencie poczułem uścisk dłoni na nadgarstu. Nagie ciało Lina lśniło w księżycowym świetle niczym woda. Pogładziłem jego aksamitne włosy, zatrzymując dłoń przy policzku. Wtulił się w nią, jednak po chwili uklęknął przede mną, obdarzając pocałunkami moje podbrzusze. Odchyliłem głowę do tyłu, wsłuchując się w dziwną ciszę pomieszczenia, która nie byłaby tak rażąca gdyby nie oddechy śpiących i jęki Rodricka. Złapałem dłońmi za szkielet górnego posłania, kiedy ciepłe usta długowłosego pochłonęły moją męskość. Płonąłem, czując niemal iskry wydostające się z moich palców. Język Lina drażnił moje przyrodzenie, nie pozwalając mi osiągnąć szczytu. Zacząłem jęczeć przeciągle, wypychając biodra do przodu. Niemal czułem upiorny uśmiech jego niewinnych warg, którym dałem się zwieść. Krzyknąłem, spuszczając się w jego usta. Lin podniósł się, połykając moją spermę w całości i lubieżnie oblizując usta. Warknąwszy cicho niczym tygrys, chwyciłem go za kark i pocałowałem drapieżnie. On tylko zamruczał rozkosznie, oplatając ramionami moją szyję. Nie słyszałem już jęków Rodricka, lecz raczej jego westchnięcia. Gdy spojrzałem na najbliższe posłanie ujrzałem go leżącego pod Mycah'ą, który pieścił swoimi zwinnymi palcami jego rozgrzane ciało. Popchnąłem Lina delikatnie ku nim. Nie protestował, siadając za czarnowłosym i obdarzając jego kark milionami pocałunków. Patrząc na nich, zakładałem powoli spodnie, próbując powstrzymać się przed podnieceniem. Powoli wyszedłem z pokoju, a rozkoszne odgłosy ucichły całkowicie kiedy zamknąłem drzwi. Zostałem tylko ja i wiatr. Chociaż nie całkiem. Po chwili zauważyłem siedzącą na ławce na placu Tanję. Podszedłem do niej, siadając obok. Oczy utkwione miała w czarnym niebie, a usta bezgłośnie powtarzały słowa jakiejś piosenki. Gdy usiadłem, spojrzała na mnie i zapytała:

-Można już spokojnie wejść?

-Nie sądzę. - powiedziałem, odpalając papierosa i zaciągając się głęboko. Moje ciało nadal drżało po orgazmie. Dziewczyna uśmiechnęła się zawadiacko i wyrwawszy mi z dłoni narkotyk, zaciągnęła się również.

-Pomyśl o czymś obrzydliwym. Przejdzie. - powiedziała z uśmiechem swoich wąskich ust.

-O czym? - zapytałem, odchylając głowę do tyłu i spoglądając w niebo.

-Seksie ze mną. - powiedziała bez zastanowienia i po chwili po kompleksie poniósł się nasz donośny śmiech.